Ανεπανάληπτες ευθείες ή αλλιώς ελευθερία

(Α, καλά, πάει και η ...ελευθερία των μπλογκς. Ξεκίνησα να φορτώνω μια φωτογραφία για να γράψω από κάτω και το κείμενο, αλλά λέει η χωρητικότητά μου εξαντλήθηκε και πρέπει να πληρώσω... Μάλιστα. Ωραία. Θα πληρώσω με το ίδιο νόμισμα.)

Το νόημα του κειμένου ήταν ότι πιστεύω σ' αυτούς που πάνε ενάντια στις προϋποθέσεις τους. Πιστεύω σ' αυτούς που δεν έχουν τα "τυπικά προσόντα". Γιατί παλεύουν πολλαπλάσια από τους άλλους. Θα έγραφα ένα κείμενο για την αισιοδοξία που αυτή την εποχή δεν υπάρχει στα προσωπικά χαρτοφυλάκια γι' αυτό και είναι τόσο πολύτιμη. Θα έγραφα για κείνους που δεν είχαν ένα σημείο για να απαγκιάσουν κι έπεσαν στο κενό. Θα έλεγα ότι η αίσθηση ότι είσαι ακάλυπτος, ότι είσαι μόνος, ότι είσαι εκτεθειμένος στους αέρηδες της Ιστορίας μπορεί να είναι κι ελευθερία. Δύσκολο να την σηκώσεις στις πλάτες σου, αλλά γιατί όχι; Αυτή η πεπατημένη των γενεών που φυσικά στην Ελλάδα δεν υπάρχει, δεν χαρτογραφείται πλην ελαχίστων εξαιρέσων, εκτός από ξεκρέμαστους, μας αφήνει κι ελεύθερους.
Αρκεί να το αποφασίσουμε. Ότι θα ζήσουμε χωρίς την "πατρική κληρονομιά". Γιατί την εξανέμισε στα τελευταία της από μόνη της η γενιά. Ας θεωρήσουμε ότι ήταν σπάταλη και ανόητη. Ας τη συγχωρήσουμε και ας πάμε παρακάτω. Ας κοιτάξουμε τώρα τι θα κάνουμε που τα χάσαμε τα δικαιώματα. Είναι καιρός να τα κερδίσουμε από την αρχή. Με άλλους τρόπους, σε άλλα περιβάλλοντα, με άλλες δυναμικές. Αντιδρώντας διαφορετικά από ό,τι μας είχαν συνηθίσει μέχρι τώρα. Για αρχή δρώντας. Αυτή θα είναι μια μεγάλη αρχή. Ο καθένας από το σημείο του. Να αποφασίσει να κάνει κάτι για τον εαυτόν του. Θα μαζευτούν πολλά σημεία και θα αρχίσουν να χαράζονται ευθείες και τεθλασμένες. Άλλωστε δύο σημεία θέλουμε για μια ευθεία γραμμή. Δύο. Για μια ανεπανάληπτη ευθεία.
Πώς το 'λεγε και ο ιδιοφυής; Δώσε μου ένα σημείο να σταθώ και θα γυρίσω τον κόσμο ανάποδα.
Ας βρει ο καθένας το σημείο του. Είναι απλά μαθηματικά για αρχαρίους.