Ανιχνεύοντας τα χαμένα χρόνια

photo: scalidi
Ένα γαρύφαλλο αφημένο πάνω στην ταφόπλακα της γενιάς του Πολυτεχνείου είναι η θεατρική διασκευή του μυθιστορήματος "Σκότωσε ό,τι αγαπάς" του Αλέξη Σταμάτη που παίζεται στο θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας, στη β' σκηνή. Ένας νεανικός έρωτας, μια φιλία μέχρι το θάνατο. Μια προδοσία από την αρχή. Μείζων παρουσία ένας θάνατος, πανταχού παρών είναι εκείνος που έφυγε. Όλοι είναι αθώοι και ένοχοι, όπως στη ζωή. Εκείνη η απωθημένη αγάπη έρχεται αντιμέτωπη με τον εαυτό της και αποκαλύπτει τα ξύλινα πόδια ενός ολόκληρου κόσμου. Η βία της διαπλοκής. Η εξουσία με απλωμένα τα πλοκάμια της παντού καταπνίγει και συντρίβει ανθρώπους. Με όλη τους την αφέλεια και την αθωότητα γίνονται θύματα και θύτες, ελπίζοντας στην αγάπη και τη φιλία που δεν ευδοκίμησε. Καλύπτοντας την αλήθεια, σκεπάζοντάς την για να την αντέξουν, άλλος στο περιθώριο με ποτό και όπλα, άλλος με μεταπτυχιακά και επαγγελματική αναγνώριση. Όψεις του ίδιου νομίσματος.
Εξαιρετική παράσταση. Ξεδιπλώνεται προσχηματικά, μέσα από ένα νεανικό αστικό love story, η ιστορία της Ελλάδας στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Η συνάντηση των δύο ηρώων τη δεκαετία του '90 αποκαλύπτει το μέγεθος του χαμένου χρόνου που μεσολάβησε για την ελληνική κοινωνία από το '80 κι ύστερα. Ένας τρόπος να κατανοήσουμε πώς φτάσαμε ως εδώ. Η σκηνοθεσία είναι του Άρη Τρουπάκη που παίζει με το φως και το σκοτάδι, με την αθώα και ένοχη διάσταση του καθενός μέσα του. Οι δύο πρωταγωνιστές, Δανάη Παπουτσή και Αντώνης Καρυστινός, υπηρετούν διαρκώς την εναλλαγή ανάμεσα στο άσπρο της καλυμμένης ενοχής και το μαύρο του πένθους για μια ζωή που δεν κερδήθηκε με τους όρους της αγάπης. Πιο νευρώδης και έντονη η παρουσία της πρωταγωνίστριας, καίρια και μετρημένη με υπόγεια δύναμη, με κλιμάκωση αντίστοιχη της πλοκής του έργου, η ερμηνεία του πρωταγωνιστή, κρατάνε το θεατή σε εγρήγορση, τον κάνουν συμμέτοχο.